Υλικό για ασύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση

e-me

pinakas_anakoinvsevn.jpg

.jpeg

 
111.jpg
 

Laboratory of Special Vocational Education of Agios Dimitrios

final.jpg

EWWR23-Eeeek & 1st Gymnasium of Agios Dimitrios "When Trash becomes Art"

appy.png

Πρόγραμμα κολύμβησης

swimming 2

Ενημέρωση Εκπαιδευτικών

ΟΛΜΕ,   ΕΛΜΕ Ν. ΑΘΗΝΑΣ
ΣΕΕΠΕΑΑ,   ΠΟΣΕΕΠΕΑ,  ΕΝ.Ε.Λ.Ε.Α.

Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων

94491801 105354947824085 4510004630494642176 n

Σχολικά Προγράμματα 2020-2021

    

a.jpg  easy_cook.jpg

168907299_451744279426995_4319178746079446406_n.jpg

European School Radio

  

Εικονική Επιχείρηση

EDUcatering LOGO-SMALL 3s logo  froutoekplikseis logo  

  logo-702x459.jpg  ela_snack.jpg

HUNGRY_MINDS_LOGO.jpg

comenius logo

one-team-logo

Εκδρομές

Την Τετάρτη 22/1/20 επισκεφθήκαμε το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού όπου παρακολουθήσαμε την θεατρική παράσταση ΟΛΙΒΕΡ ΤΟΥΙΣΤ (του Κάρολου Ντίκενς).

Πρόκειται για μία υπερπαραγωγή για μικρούς και μεγάλους με την οξυδερκή και φρέσκια σκηνοθετική ματιά της Κωνσταντίνας Νικολαΐδη, πλούσια κοστούμια και σκηνικά από τη Μαρία Φιλίππου, πρωτότυπη μουσική του Γιάννη Οικονόμου και χορογραφίες από τη Χριστίνα Φωτεινάκη.Ο Όλιβερ Τουίστ είναι ο ήρωας-σύμβολο που καταφέρνει να διατηρήσει την καλοσύνη και την ηθική του μέσα σε ένα ζοφερό και άδικο κόσμο. Ο Ντίκενς, μέσα από αυτό το έργο, στηλιτεύει τις άθλιες συνθήκες που επικρατούσαν στην εποχή του στην Αγγλία, όπου η ανθρώπινη ζωή έχει μικρή αξία και οι πολλοί ζουν σε απόλυτη φτώχεια, σε μία κοινωνία μεγάλων αντιθέσεων. Το έργο είναι επίκαιρο και στις μέρες μας, όπου παιδιά ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας και στερούνται βασικών αναγκών. Ο Ντίκενς καταλήγει με μία νότα ελπίδας και αισιοδοξίας, υποστηρίζοντας πως το καλό μπορεί να θριαμβεύσει και πως η αθωότητα, η αλήθεια και η αγνότητα, αρετές που ανάγονται στην ουσία της παιδικότητας, μπορούν να διασωθούν ακόμα και μέσα σε ένα περιβάλλον ανέχειας και κοινωνικών ανισοτήτων.

Λίγα λόγια για το έργο

-Τι είπες! Έκανε μην μπορώντας να πιστέψει στα αυτιά του.
-Σας παρακαλώ κύριε, επανέλαβε ο Όλιβερ, θέλω λίγο ακόμα φαγητό. Πεινάω!

Μεταφερόμαστε στην Αγγλία του 19ου αιώνα. Ο Όλιβερ Τουίστ γεννιέται σε ένα φτωχοκομείο της αγγλικής επαρχίας, ενώ η μητέρα του πεθαίνει στη γέννα. Το βρέφος καταλήγει σε ένα ορφανοτροφείο. Εκεί, ο παιδονόμος αναλαμβάνει να του δώσει ένα όνομα, που το διαλέγει για κάθε ορφανό με αλφαβητική σειρά. Ο Όλιβερ είναι ένα παιδί χλωμό και αδύνατο, πάντα δειλό και τρομαγμένο. Μια μέρα διαπράττει το «τρομερό αμάρτημα» να ζητήσει λίγο παραπάνω φαγητό. Ο διευθυντής του ιδρύματος κ. Μπαμπλ εξαγριώνεται με το θρασύ αίτημά του, τον τιμωρεί με απομόνωση και έπειτα με διωγμό από το ορφανοτροφείο. Ο Όλιβερ, χωρίς πλέον στέγη και μόνος, πιάνει δουλειά στον κύριο που τον «πούλησε» ο κ. Μπαμπλ. Η αμοιβή του είναι ένα πολύ μικρό πιάτο φαγητό και ένας ύπνος σε μια γωνιά, στη βρώμικη σοφίτα του σπιτιού. Μην αντέχοντας άλλο να ζει κάτω από αυτές τις άθλιες συνθήκες, αποφασίζει να δραπετεύσει, περπατώντας μέχρι το Λονδίνο. Εκεί, η ευκαιρία για ένα νέο σπιτικό θα δοθεί στον μικρό Όλιβερ από μια συμμορία πορτοφολάδων. Στο νέο του σπίτι, θα γνωρίσει τον αρχηγό της συμμορίας (Φάγκιν), τον κακοποιό Μπίλ Σάικς, την εκρηκτική Νάνσυ και τον πονηρό Ατσίδα. Η ελπίδα όμως απλώνει το χέρι στον Όλιβερ και φέρνει στο διάβα του την κυρία Μπέντγουικ και τον κύριο Μπράουνλοου, δύο υπέροχους ανθρώπους, που παρά τις δυσκολίες της ζωής έχουν καταφέρει να κρατήσουν αλώβητη την ανθρωπιά τους. Ο Όλιβερ ακροβατεί ανάμεσα σε δύο κόσμους που κλονίζουν την παιδικότητα του και την ηθική του ακεραιότητα. Μια πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, στο φως και στο σκοτάδι, ξεκινάει.

Την Πέμπτη 9/1/20 επισκεφθήκαμε τους Μύλους Λούλη στο Κερατσίνι.

 

Tα παιδιά μας είχαν μια φοβερή εικαστική εμπειρία επισκεπτόμενοι το κτήριο της πινακοθήκης Γκίκα παρακολουθήσαμε εκπαιδευτικό πρόγραμμα που απευθύνεται σε μικρούς καλλιτέχνες. Έτσι ήρθαμε σε επαφή με έργα τέχνης μεγάλων καλλιτεχνών ζωγραφική, γλυπτική και φωτογραφία. Δεν περιοριστήκαμε εκεί όμως... Πήραμε τα χρώματα μας και τον πηλό και φτιάξαμε το δικό μας έργο τέχνης που αποτύπωνε την φαντασία μας. Απολαύσαμε τόσο την εμπειρία, που σίγουρα θα ξαναπάμε για νέες εικαστικές περιπέτειες.

Και λίγα λόγια για την πινακοθήκη.

Η Πινακοθήκη Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα αποτελεί δωρεά του μεγάλου έλληνα ζωγράφου στο Μουσείο Μπενάκη, ως παράρτημα του οποίου λειτούργησε από το 1991 έως το 2000, οπότε και έκλεισε προσωρινά λόγω εργασιών για τη συντήρηση και ανάπλαση του κτηρίου. Οι εργασίες ξεκίνησαν το 2005 από τον αρχιτέκτονα Παύλο Καλλιγά και το Μάιο του 2012 η Πινακοθήκη ξανάνοιξε τις πύλες της στο κοινό. 

Στο ισόγειο εκτίθεται η δωρεά της Λίτσας Παπασπύρου, στη μνήμη του πατέρα της Gustave Boissière. Πρόκειται για ένα αστικό σαλόνι, από την πατρική της κατοικία στο Παρίσι, με έργα γαλλικής ζωγραφικής των πρώτων δεκαετιών του 20ού και έπιπλα 16ου-18ου αιώνα. Από το ισόγειο μέχρι τον τρίτο όροφο του κτηρίου εκτίθεται η πνευματική και καλλιτεχνική δημιουργία της Ελλάδας σε μία ιδιαίτερα κρίσιμη εποχή, από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου και τη Μικρασιατική καταστροφή μέχρι τις παραμονές της Δικτατορίας του 1967, που αποτελεί ταυτόχρονα το κλίμα μέσα στο οποίο ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας έζησε και διαμόρφωσε τις καλλιτεχνικές του αντιλήψεις. Πρόκειται για την πρώτη στην Ελλάδα προσπάθεια να αποτυπωθεί συνθετικά η συνολική πνευματική δημιουργία, με την ανάδειξη της εσωτερικής διαλεκτικής σχέσης των ποικίλων εκφράσεων του ανθρώπινου πνεύματος. Η καλλιτεχνική δημιουργία (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, μουσική, θέατρο, κινηματογράφος, φωτογραφία) συναντά την αρχιτεκτονική, την τέχνη του λόγου (πεζογραφία, ποίηση, φιλολογία, κριτική), αλλά και τον ιστορικό και φιλοσοφικό στοχασμό. Μέσα από έργα τέχνης, χειρόγραφα, εκδόσεις, φωτογραφίες και προσωπικά αντικείμενα διακοσίων ενός καλλιτεχνών και πνευματικών ανθρώπων ο επισκέπτης συμμετέχει σε ένα συναρπαστικό ταξίδι στον κόσμο των ιδεών στην Ελλάδα του εικοστού αιώνα. Το εκτιθέμενο υλικό αποτυπώνει εύγλωττα τις ανησυχίες, τις αγωνίες και τα επιτεύγματα των ελλήνων δημιουργών, αναδεικνύοντας τις μεταξύ τους σχέσεις, αλλά κυρίως τον διάλογό τους με τους αντίστοιχους προβληματισμούς στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό χώρο. Κρίσιμη η τελευταία διάσταση, δεδομένου ότι σε αυτήν κυρίως την εποχή, με κομβική την παρουσία της Γενιάς του Τριάντα, εμπεδώθηκε η ανάγκη για μια διαρκή συνομιλία της Ελλάδας με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Στον τρίτο όροφο εκτίθενται πίνακες, σχέδια, γλυπτά, σκηνικά, χειρόγραφα, εικονογραφημένες εκδόσεις, φωτογραφίες, καθώς και έπιπλα από το σπίτι του Ν. Χατζηκυριάκου-Γκίκα στην Ύδρα και στην Κριεζώτου. Οι δύο επόμενοι όροφοι, οι οποίοι διατηρήθηκαν στην αρχική τους μορφή, επιτρέπουν στον επισκέπτη να γνωρίσει τον προσωπικό κόσμο του καλλιτέχνη: το εντυπωσιακό σαλόνι με τον πρωτοποριακό αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, το καθιστικό, το γραφείο του πατέρα του με τα οικογενειακά πορτραίτα και κειμήλια, την τραπεζαρία με τη μνημειακή ελαιογραφία Κηφισιά και φυσικά το ατελιέ του καλλιτέχνη, έναν επιβλητικό χώρο, όπου τα καβαλέτα και τα σύνεργα ζωγραφικής συνυπάρχουν με παλιά έπιπλα και αντικείμενα από τα ταξίδια του.

Ο επισκέπτης μπορεί επίσης να περιηγηθεί σε μία πρωτότυπη εφαρμογή πολυμέσων με τίτλο Ο Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας και η γενιά του ’30, σχεδιασμένη από το Τμήμα Πληροφορικής του Μουσείου Μπενάκη, η οποία περιλαμβάνει το σύνολο των έργων και προσφέρει πληροφορίες για τη ζωή και τη δράση του καλλιτέχνη στον ελληνικό και ευρωπαϊκό χώρο.

Σημαντικό τμήμα της Πινακοθήκης αποτελεί η Βιβλιοθήκη, με σπάνιες εικονογραφημένες εκδόσεις και πάνω από 7.000 τόμους σχετικούς κυρίως με την Ιστορία της Τέχνης, καθώς και το Φωτογραφικό αρχείο του καλλιτέχνη, με πλούσιο ταξινομημένο υλικό.

Εκπαιδευτική Επίσκεψη στην ΕΛΒΑΛ (Ελληνική Βιομηχανία Αλουμινίου)
ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟΥ

Την Τρίτη 3/12/19, 22 μαθητές του ΕΕΕΕΚ Αγίου Δημητρίου με 5 συνοδούς καθηγητές πραγματοποίησαν εκπαιδευτική επίσκεψη στην Ελληνική Βιομηχανία Αλουμινίου. Εκεί τους υποδέχθηκε η υπεύθυνη των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και μετά από ένα φιλικό και εγκάρδιο χαιρετισμό προς όλους ξεκίνησε την ξενάγηση της στους χώρους της ΕΛΒΑΛ. Αρχικά ανεβήκαμε σε μια ευρύχωρη αίθουσα με πάγκους και τραπέζια δραστηριοτήτων όπου και έγινε η ενημέρωση σχετικά με το πώς παράγεται το αλουμίνιο ( πρώτη ύλη, επεξεργασία, τελικό προϊόν) και την ανακύκλωση του αλουμινίου.

Το αλουμίνιο παράγεται από τον βωξίτη που είναι πέτρωμα.

  • Μετά από μια πρώτη επεξεργασία ο βωξίτης μετατρέπεται σε αλουμίνα
  • Στην συνέχεια μετατρέπεται σε πρωτόχυτο αλουμίνιο
  • Έπειτα σε δευτερόχυτο αλουμίνιο
  • Και γίνεται φύλλο αλουμινίου
  • Το φύλλο αλουμινίου το πιέζουν πολύ ώστε να γίνει ρόλο αλουμινίου
  • Το ρόλο αλουμινίου έχει το κατάλληλο πάχος και είναι έτοιμο να μετατραπεί σε κουτάκια αλουμινίου
  • Τα κουτάκια αυτά προορίζονται για αναψυκτικά, μπύρες, κτλ. Ωστόσο χρειάζεται να γνωρίζουμε μερικές πληροφορίες για να μην τα συγχέουμε με τα κουτάκια που είναι φτιαγμένα από σίδερο.
  • Αξίζει να τονίσουμε πως μόνο το κουτάκια από αλουμίνιο μπορούν να ανακυκλωθούν γι αυτό και υπάρχουν μερικοί τρόποι να τα διακρίνουμε από αυτά του σιδήρου, τα οποία δεν ανακυκλώνονται.

Οι τρόποι διάκρισης μεταξύ κουτιών αλουμινίου και κουτιών σιδήρου είναι οι παρακάτω.
1. Τα κουτάκια αλουμινίου είναι πιο ελαφριά (13 γρ.) από αυτά του σιδήρου (30 γρ).
2. Τα κουτάκια του αλουμινίου είναι πιο μαλακά και σπάνε εύκολα ( τσαλακώνονται) ενώ τα κουτάκια του σιδήρου είναι πιο σκληρά και δεν σπάνε
3. Τα κουτάκια του αλουμινίου έχουν πιο γυαλιστερό πάτο από τα κουτάκια του σιδήρου των οποίων ο πάτος είναι θαμπός
4. Τα κουτάκια του αλουμινίου τα οποία και ανακυκλώνονται όπως αναφέραμε αναγράφουν πάνω στην συσκευασία με λατινικούς χαρακτήρες το σήμα της ανακύκλωσης και μέσα σε αυτόν τα γράμματα (alu), ενώ τα κουτάκια του σιδήρου αναγράφουν πάνω στην συσκευασία με λατινικούς χαρακτήρες το Fe
5. Τέλος τα κουτάκια του αλουμινίου δεν μαγνητίζονται ενώ τα κουτάκια του σιδήρου μαγνητίζονται. Για τον λόγο αυτό, στο μηχάνημα που γίνεται η διαλογή των κουτιών υπάρχει ένας μεγάλος μαγνήτης. Για να μαγνητίζονται και να αποβάλλονται τα κουτιά του σιδήρου και να μένουν μόνο τα κουτιά του αλουμινίου προς ανακύκλωση.

Κάτι άλλο που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι ένα κουτάκι αλουμινίου μπορεί να ανακυκλωθεί άπειρες φορές. Και ότι από την στιγμή της ανακύκλωση του μέχρι να ξαναβρεθεί στα ράφια των σούπερ μάρκετ χρειάζεται μόνο 60 ημέρες. Αυτό σημαίνει πως η ανακύκλωση του αλουμινίου απαιτεί 95% λιγότερη ενέργεια από ότι αν παραγόταν ξανά από την αρχή ( δηλαδή από το πέτρωμα). Γι’ αυτό και η ανακύκλωση είναι τόσο φιλική μέθοδος για το περιβάλλον.

Τα κουτιά του αλουμινίου τα οποία οι πολίτες τοποθετούν σε κάδους ανακύκλωσης μεταφέρονται από ειδικά φορτηγά ανακύκλωσης στα διάφορα σημεία διαλογής. Εκεί με την βοήθεια των μαγνητών διαχωρίζονται από τις συσκευασίες που είναι φτιαγμένες από σίδερο, και συμπιέζονται ώστε να σχηματίσουν ένα κύβο. Κάθε κύβος αποτελείται από 350 αλουμινένια κουτάκια. Αυτοί οι κύβοι στοιβάζονται στα φορτηγά και μεταφέρονται στο κεντρικό εργοστάσιο στα Οινόφυτα. Τοποθετούνται σε μεγάλα καζάνια με υψηλή θερμοκρασία, λιώνουν και περνούν ξανά από την φάση του πρωτοχυτου και δευτεροχυτου αλουμινίου μέχρι να γίνουν ξανά ρολό αλουμινίου και κουτάκια.

Την Πέμπτη 21 Νοεμβρίου 2019 μαθητές από τα εργαστήρια της κεραμικής, της ξυλουργικής και της μαγειρικής επισκέφτηκαν το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για να παρακολουθήσουν την θεατρική παράσταση για παιδιά «Ένας ελέφαντας στο δωμάτιο». Τα παιδιά παρακολούθησαν ένα ταξίδι στον κόσμο της μνήμης και των χαμένων αναμνήσεων, μέσα από μια ευχάριστη παράσταση, με εικόνες φαντασίας, χρωμάτων και μουσικής. Μέσα από γνώριμες για τα παιδιά περιστάσεις, αναδύθηκαν θέματα όπως η φιλία, οι οικογενειακές σχέσεις, οι αναμνήσεις, φέρνοντας στο προσκήνιο τη δύναμη των συναισθημάτων και της φαντασίας και πόσο αυτά ενεργούν στη δημιουργικότητα. Τα παιδιά απόλαυσαν την παράσταση, συμμετείχαν στη διάδραση με τους ηθοποιούς και διασκέδασαν με τη ζωντανή μουσική ακολουθώντας το ρυθμό και το τραγούδι. Μια επίσκεψη που χάρισε σε όλους όμορφα συναισθήματα, διασκέδαση και χαμόγελα. Σε συμπαραγωγή με την Πολιτιστική Εταιρεία ΕΑΝ και σε συνεργασία με την Εταιρεία Alzheimer Αθηνών που προσφέρει ένα διαδραστικό παιχνίδι για τη βιωματική σύνδεση των παιδιών με την έννοια της μνήμης.


«Ο Κωστής ζει σ έναν κόσμο που μοιάζει να ξεχνά: ο μπαμπάς ταξιδεύει και ξεχνά να γυρίσει, ο παππούς ξεχνά τι έφαγε το μεσημέρι, η μαμά φροντίζει για όλους και για όλα, αλλά πολύ θα ήθελε να ξεχαστεί σε ένα εξωτικό νησί. Ο Κωστής φοβάται πως μια μέρα θα ξεχάσουν και τον ίδιο. Ώσπου η σκέψη αυτή μοιάζει να βγαίνει αληθινή: φαίνεται πως ξεχάσανε τα γενέθλιά του! Τότε θα μοιραστεί την τούρτα του με έναν καινούργιο φανταστικό φίλο, τον Σωκράτη. Ο Σωκράτης είναι ελέφαντας. Και ως γνωστόν οι ελέφαντες ποτέ δεν ξεχνούν. Ξέρουν μάλιστα πού βρίσκονται όλες οι χαμένες μνήμες. Αγόρι και ελέφαντας θα ταξιδέψουν στη θάλασσα της μνήμης, θα ανακαλύψουν το παράξενο νησί των παπουτσιών και τις σόλες που δεν λιώνουν. Μια καινούργια περιπέτεια ξεκινάει για τον Κωστή και για την οικογένειά του. Στο κάτω κάτω, δεν είναι και μικρό πράγμα ένας ελέφαντας μέσα στο δωμάτιο»!